Naar Antsirabe

13/08/2019 naar Antisibe
We rijden door de bergen richting het noorden. Geregeld raast er een soort zeepkist langs ons naar beneden of wordt met een paar man naar boven geduwd. Dit zijn houten karretjes waar alles mee vervoerd wordt, bergop en bergaf. Vaak geladen met bakstenen, die overal genaakt worden. Ze rijden snoeihard de berg af, met alleen een stok als rem...
In het hele land zie je plekken waar ze bakstenen aan het maken zijn. Met de hand in mallen doen, laten drogen en dan opstapelen tot een groot blok om te bakken. Groot nadeel van deze stenen productie is, dat de grond waar dit gedaan wordt in de toekomst waardeloos is. De vruchtbare klei laag wordt nu voor bakstenen gebruikt. Als die op is, blijft er een onvruchtbaar stuk land over.
Een andere destructieve productie die je overal ziet, is het maken van houtskool. Je ziet overal in het land rookpluimen van de productie en langs de weg grote zakken te koop. Dit is hier de meest gebruikte brandstof voor koken en verwarmen. De overheid probeert wel het gebruik van gas te stimuleren, maar dit is voor de meeste mensen veel te duur (ongeveer 10x zo duur).
De weg kronkelt zich door de bergen, met daarnaast een extra slalom om alle gaten in de weg. Het landschap bestaat vooral uit allemaal rijst terrassen afgewisseld met bakstenen productie. De dorpjes bestaan hier vooral uit stenen huizen, begin van onze reis in het midden/westen was nog armer met vooral houten en lemen huizen. Wil niet zeggen dat hier rijk is, maar vooral een klein beetje minder arm. Ik denk dat dit een van de armste landen is waar we ooit geweest zijn. 85% van de bevolking leeft onder de armoede grens, geld wordt er nauwelijks verdiend. In Tana zitten nog wel wat bedrijven, vaak westerse bedrijven. De vrouw van Smile werkt bijvoorbeeld voor FNAC (Frans bedrijf), die heeft hier zijn Franse helpdesk zitten. Goedkoop personeel die vloeiend Frans spreekt.
Ondanks de armoede is het een prachtig land met hele vriendelijke mensen. Zeker als je een beetje Frans spreekt, iedereen wil wel een praatje met je maken. Jammer genoeg beperkt mijn Frans zich tot een ‘petit peut’.
Onderweg heel slecht geluncht. Eerste keer dat het echt slecht was, maar ja, kan gebeuren. We eten wel
Steeds in toeristen restaurants en niet in lokale gelegenheden. Daar eet Smile niet eens.... Ondanks dat het toeristen restaurants zijn, is het hier nog steeds goedkoop. Meestal tussen de €4 en €5 voor een maaltijd. Als je het aandurft om in een lokaal restaurant te eten ben je minder dan €1 kwijt (plus een doosje diacure de dag erna).
Einde middag komen we aan bij Stichting Madelief, vlakbij Antisirabe. Een Nederlandse stichting die veel projecten ondersteund om de armoede in de regio te bestrijden. Daarnaast hebben ze deze lodge, waarvan de winst ten goede komt aan de stichting. Een mooie lodge in een mooie tuin. Het diner wordt hier ook verzorgt. Om 19:00 kunnen we aan tafel en het is eten wat de pot schaft. Maar dat was geen straf!