Van Morondava naar Manja

- [ ] 02/08/2019 Manja
We beginnen de dag met een lekke band. Bij het wegrijden blijkt de band rechtsvoor aan de zachte kant. Voor zekerheid maar naar laten kijken en er zat inderdaad een klein gaatje in. We gaan vandaag richting ‘middle of nowhere’, alle navigatie programma’s gaan om dit gebied heen. Maar wij willen er dwars doorheen, richting Manja. En dan willen we geen risico nemen met een slechte voorband.
Vlak buiten Morondava duiken we een zandweg in. Voorlopig zullen we geen asfalt meer tegen gaan komen. We rijden door een landschap met vooral gras en af en toe bomen. De weg is slecht, veel mul zand. Moeilijk rijden, het best vergelijkbaar met rijden door sneeuw (al begrijpt Smile de vergelijking niet echt, heeft nog nooit sneeuw gezien). We komen verschillen dorpjes tegen, vooral houten hutjes zonder enige faciliteiten. De bevolking van Madagascar is heel arm, 93% van de bevolking leeft van minder dan $2 per dag. Voor ons amper voorstelbaar.
Op verschillende plekken op de route staat er een slagboom over de weg. De lokale bevolking heeft uitgevonden dat ze op die manier makkelijk geld kunnen verdienen: tol betalen om het dorp te passeren. Gaat om 5000 Ar (€1,25) pet keer. Soms vragen ze meer, maar Smile probeert af te dingen. Voor dit doel heeft hij speciaal hele goedkope sigaretten meegenomen. Een andere kwaliteit dan wat hij normaal voor zichzelf koopt. Wij hebben nog wat T-shirts over, van hetgeen we gekocht hebben om de week zonder bagage te overbruggen. Ook deze worden als ruilobject ingezet. De mensen zijn er duidelijk heel blij mee en wij zullen het niet missen.
We passeren (lees: rijden er dwars door heen) meerdere rivieren, soms zo diep dat het water door de deur naar binnen komt.
Waar je hier ook bent, je komt overal wel mensen tegen. Je ziet al lange tijd geen enkel dorpje, zodra je stopt met de auto, staat er valk daarna weer iemand naast de auto im te kijken wat er aan de hand is. Iedereen is wel allervriendelijkst, vrolijk gedag zeggen en zwaaien naar de auto. Ook hier is het een roofbouw gebied. Je ziet overal stukken grond waar het gras weggebrand is of wat nog aan het smeulen is. We komen zelfs een keer door een stuks wat duidelijk net aangestoken is: we rijden door metershoge vlammen. Maar snel doorrijden...

Rond 15:00 in Manja, een slaperig dorpje in de middle of nowhere. We waren gewaarschuwd voor het hotel: Basic kamers met eigen sanitair...en daar is eigenlijk alles al mee gezegd.
De enige reden waarom we hier stoppen, is dat het midden op de route ligt. Alles in 1x rijden gaat niet, dat duurt te lang (is maar 400 km in totaal... maar dat is ongeveer 16 uur rijden...). Er is 1 hotel in Manja, welke geschikt is voor toeristen. En deze zit dan ook vol. De binnenplaats staat vol met 10 terreinwagens, iedereen met hetzelfde doel: hier slapen en morgen snel weer verder. In het dorp is weinig te zien of te beleven.