Kitgum, Ziwa, Kampala

18/8/2016 Kitgum
We trekken weer verder, langzaam richting Kampala. We rijden vandaag een klein stukje richting Kitgum. Vergeleken de plaatsen die we de afgelopen tijd gezien hebben, een enorm grote stad. Maar in werkelijkheid nog steeds een heel klein dorp, waar echter wel weer wat winkels zijn. Zoals we gewend zijn, hebben we de auto's even stilgezet om uit stappen om even snel wat te kopen. Maar deze plaats heeft zelfs een verkeerspolitie en die wilde graag bewijzen dat hij hier niet voor niets is. De agent vond dat we fout geparkeerd stonden. We stonden midden op de weg, midden op een kruispunt, best overzichtelijk...en verkeer is hier toch niet. Alleen de gebruikelijke aantallen boda-boda's (brommer taxi). Een agent bij Frank en ėėn bij ons. Wilde mijn rijbewijs zien, heb m alleen het internationale rijbewijs gegeven. Moet genoeg zijn en mijn normale rijbewijs had ik niet bij de hand (ligt bij Frank in de auto in het kluisje). Even met de agent praten en was al snel in orde, hij wilde graag van mij horen dat ik verkeerd stond. Sorry zeggen en het was bijna weer in orde. Toen kwam Frank er aan, met iets minder geduld en begon opmerkingen te maken over de chaotische weg omstandigheden (klopte volledig) in het dorp en waar het stond dat er niet geparkeerd mocht worden. Dat schoot bij de agent in het verkeerde keelgat. Wederom wat heen en weer gepraat en uiteindelijk konden we toch doorrijden, nadat we de toezegging gedaan hadden niet meer midden op de weg te parkeren. Vooruit dan maar..
Klein stukje doorrijden en dan zijn we bij de bestemming van vandaag: Bomah Hotel. We installeren ons op het terrein van het hotel. Reden waarom we hier zitten, is het zwembad. Lekker de rest van de dag relaxen bij het water.
's Avonds zijn Frank en Martijn nog even de 'stad' in geweest. In een paar barretjes geweest. De kunst was nog om een koud biertje te krijgen, niet een bepaald merk vragen, maar eerst vragen wat er koud (of bijna koud) beschikbaar is.


19/8/2016 Ziwa Rhino Sanctuary
We passeren vandaag de Nijl bij de Karuma Falls Bridge. Wilden op de brug even stoppen, maar werd door de aanwezige militairen niet op prijs gesteld. Dan maar foto's maken uit een (langzaam) rijdende auto. De hele route vandaag gaat over een uitstekende asfaltweg, niet erg spectaculair, maar schiet wel lekker op. Ook wel eens lekker dat je gewoon door kan rijden, in plaats van steeds de weg te moeten zoeken tussen de potholes, stenen en modder.
Rond 15:00 komen we aan in het Ziwa Rhino Sanctuary. Een gebied van 70km2 waar ze een programma hebben om de witte neushoorn weer in Uganda te introduceren. Ooit waren deze hier veelvuldig aanwezig, maar door stroperij in het wild uitgeroeid. In deze sanctuary hebben ze nu 18 neushoorns lopen, volwassenen en jongen. Deze leven hier in hun natuurlijke habitat, maar elke neushoorn wordt 24 uur per dag gevolgd door 2 rangers om stroperij te voorkomen. De bedoeling is om de dieren weer uit te gaan zetten in de National Parcs van Uganda, zodat ze weer in het wild voor gaan komen.
We slapen op de campsite, een gebied afgezet met een zeer zware ijzeren omheining. Dit om te zorgen dat de rhino's niet op de campsite lopen. Andere dieren kunnen er wel doorheen/overheen. En terwijl we zitten te eten, komen er al een stel bushbocks rondkijken. 's Avonds een groot kampvuur gemaakt, we hadden nog steeds hout bij ons uit Naivasha. Werd wel eens tijd om dit op te branden.


20/8/2016 Rhino trekking
Om 7:00 opstaan (is dan net licht), snel ontbijten en dan op pad met een Ranger. We gaan op zoek naar neushoorns. Eerst een instructie over de dieren, waar we op moeten letten en vooral hoe we ons moeten gedragen als we er zometeen vlakbij zijn. En wat we moeten doen als er ėėn aanvalt.... En dan gaan we op pad. We lopen een klein half uur door de bush en dan staan we opeens vlakbij de rhino's. Een moeder met een jong van 1 jaar en een jong van 3 jaar. En je kan er schrikbarend dicht bij komen, minder dan 10 meter... Als je maar nooit voor de rhino, in zijn looprichting gaat staan. Stilstaan altijd in de buurt van een bosje of een boom, zodat hij je niet ziet. Machtig om dit van zo dicht bij te zien, voel je je heel klein. Hierna terug gelopen naar de campsite, onderweg wat bushbock, dik-dik en vogels gezien. Frank heeft inmiddels alles opgeruimd en in de auto's gezet, zodat we direct kunnen vertrekken naar Kampala.
Na een paar uur over asfalt, is het opeens duidelijk dat we er bijna zijn...we staan stil. Kampala is ėėn grote verkeerschaos, waar je vaker stilstaat dan aan het rijden bent. Blijkt dat er een grote voetbal wedstrijd is, waardoor de chaos om 13:00 uur al compleet is. We besluiten om te draaien en via allerlei sluipweggetjes komen we aan in het Kinderdorp in Kampala.
Dit is een weeshuis, opgericht door een Nederlander. We wisten niet echt goed wat we daarbij moesten verwachten. Maar is ons in alle opzichten positief meegevallen. Het is een enorm terrein, met woongebouwen, schoolgebouwen, eetzalen en de onontbeerlijke kerk (heel Uganda is zeer gelovig, overal kom je kerken tegen). Op een uithoek van het terrein zijn wat lodges in een grote tuin. Hier slapen wij de laatste paar nachten. Frank heeft op dit terrein zijn werkplaats en opslag. Auto's uitgeladen, spullen in de kamer zetten en de wasmachine aanzetten. Na een biertje is het tijd om even rond te kijken en dan richting de stad. Afstand is niet groot, maar door de verkeerschaos doen we er ruim een uur over om bij het restaurant te komen. Wat een verschil met wat we de afgelopen weken gezien hebben. Dit is een grote stad, met de chaos van winkels, huizen, brommers, auto's, mensen die daar bij hoort. Niet te vergelijken met de dorpen van de afgelopen tijd. In een Japans restaurant met Turkse eigenaar heerlijk 'sisling' gegeten, reepjes rundvlees in saus. Eindelijk weer eens vlees eten!