Sipi falls -abseilen
Door: ME
11 Augustus 2016 | Oeganda, Mbale
10/8/2016 Sipi
Gisteren avond heeft het nog geregend, maar gelukkig de rest van de nacht droog gebleven. Gelukkig maar, want de weg van Suom naar Sipi is alleen begaanbaar als deze droog is. De weg bestaat uit een soort hele fijne rode gravel. Als dit nat wordt, dan wordt het een kletsnatte, spekgladde klei massa. Aangezien de route een paar heuvels bevat, is deze weg niet te bereiden als het regent. Zelfs voor een 4wd auto. Om 9:00 vertrokken, inmiddels is de weg aardig opgedroogd en goed te bereiden. We moeten 75 km en de eerste 15 gaan voorspoedig, iets te makkelijk...Dan stopt Frank opeens (hij rijdt voorop). Dwars over de weg staat er een vrachtauto, welke zich volledig vast gereden heeft in een stuk modder. Kan niet voor- of achteruit. Met man en macht zijn ze aan het scheppen om de modder weg te halen, maar helpt niet echt. Uiteindelijk komt er een tractor aan te pas (die ook stond te wachten om er langs te mogen) om hem er uit te trekken. Wij komen er zonder problemen doorheen, in z'n fourwheel drive low zetten en er rustig doorheen rijden. Wat een topauto's zijn dit. De Landcruisers komen werkelijk overal, doorheen. Zijn in middels wel weer een uur verder. Onderweg komen we nog wat slechte stukken tegen, maar allemaal geen probleem. En dan staan we weer stil, wederom een vrachtauto die zich volledig vastgereden heeft. We hebben weinig zin om te wachten en daarom gaat Frank maar kijken waarmee we kunnen helpen. Sleepkabel aan de bullbar, even trekken en de auto staat weer op vaste grond. Maar we kunnen nog niet verder, zodra we deze er uit hebben, komt er nog een wagen en komt op dezelfde plek vast te zitten. Ook deze er maar op dezelfde manier uitgetrokken en nu kunnen we er langs. De route is prachtig, langs de hellingen van Mount Elgon, door de bossen, bananen plantages en kleine dorpjes. Er komt een enorm donkere lucht aanzetten, we vrezen het ergste. In de route van vandaag zit een stuk wat erg steil is, indien de weg nat is van de regen, is dit gedeelte niet te rijden. Frank heeft er al een keer vast gezeten. De enige optie is dan de auto aan de kant zetten, tent opzetten en wachten tot de weg weer droog is. Maar we hebben geluk, op een paar druppels na, blijft het droog. Onderweg worden we overal hartelijk begroet, continu hoor je 'hello, how are you' en de nieuwste is a love you Als de auto stil staat in een dorpje, dan komen er direct mensen op je af en iedereen wil een praatje met je maken. Iedereen langs de weg zwaait naar je, je krijgt zelf zowat een lamme arm van de hele dag terug zwaaien.
Bijna aan het einde van de weg, komen we in een dorpje (geen idee hoe het heet). Hier gaan we lunchen, volgens Frank hèt lunchgerecht van Uganda: rolex. Twee gebakken eieren met ui en tomaat op een chapatti, samen gebakken en dan opgerold. Moddervet, maar erg lekker. We zijn hier weer de attractie van de dag. 5 mzungi die langs de weg een lokaal gerecht bestellen. Dus al snel staat bijna het hele dorp om ons heen, om te kijken wat we aan het doen zijn.
Nog een klein stukje verder rijden naar Sipi, onderweg even geld gehaald ( we zijn nu miljonair) en naar onze campsite.
11/8/2016 abseilen!
Vlak naast de campsite is een enorme waterval, niet heel breed, maar ruim 100 meter hoog. En dat is het doel vandaag: langs de waterval abseilen. Na het ontbijt worden we opgehaald. Klein stukje lopen naar de waterval en vooral nog niet over de rand kijken, 100meter recht naar beneden is eigenlijk best wel heel hoog. Samen met ons loopt er een enorme groep ugandezen mee. Eerst gaat ėėn van hen alvast naar beneden om ons op te vangen als we aankomen. Inmiddels doen wij de klimgordels aan en krijgen handschoenen. Petra zit aan de andere kant van het dal foto's van ons te maken. Lang leve de telelens (zie facebook). Vanaf de top van de waterval heb je een fantastisch uitzicht richting het laagland. Onze begeleiders zijn druk bezig om alle touwen en haken te bevestigen, lijkt er op dat ze weten wat ze aan het doen zijn...wel zo prettig. En dan is het zover, we mogen naar beneden. Thijs gaat als eerste. Het engste is om over de rand te stappen, daar zit nog een buis waar je op moet gaan staan. En deze beweegt... heel fijn...
De eerste 20 meter ga je langs de rotswand naar beneden en dan ruim 80 meter hang je helemaal vrij. Je kan zelf de snelheid bepalen van je afdaling, daarnaast is er nog een 2e touw waarmee ze vanaf boven de snelheid kunnen controleren en gelijk ook als safety. Vlak langs de waterval naar beneden, met een subliem uitzicht over het dal en de berg, terwijl de adrenaline door je lichaam giert. Een ervaring om nooit te vergeten. Bijna beneden zit je zeer dicht bij de waterval en je wordt er dus natter van dan onder de douche staan. Een koude douche wel te verstaan. Het water komt met zoveel kracht naar beneden dat je amper adem kan halen door de wind die dit veroorzaakt.
Wat een ervaring! Onderaan de waterval stonden er 3 man op ons te wachten, oftewel een begeleider per persoon om de vreselijk stijle klim naar boven te maken. Wij op bergschoenen, zij op blote voeten. Maar was toch wel handig om af en toe een helpende hand te krijgen, aangezien de hele klim kletsnet en spekglad was.
Maar de dag is nog niet voorbij, direct hier achteraan gaan we nog een tocht lopen met een gids naar de andere watervallen. In totaal zijn er hier 3 enorme watervallen, vlak achter elkaar. We lopen tussen de bananenbomen en koffie planten naar de waterval en via dorpjes weer terug. De gids verteld van alles ver wat we tegenkomen, maar ook over de volken/tribe/clan/familie structuren in Uganda, over trouwen (hoeveel koeien kost een vrouw) en het leven in het land.
Bij de 3e waterval kan je via een grot achter het neerstortende water komen.
De rest van de middag bij de tent zitten relaxen, terwijl Frank de auto's aan het nakijken is.
Gisteren avond heeft het nog geregend, maar gelukkig de rest van de nacht droog gebleven. Gelukkig maar, want de weg van Suom naar Sipi is alleen begaanbaar als deze droog is. De weg bestaat uit een soort hele fijne rode gravel. Als dit nat wordt, dan wordt het een kletsnatte, spekgladde klei massa. Aangezien de route een paar heuvels bevat, is deze weg niet te bereiden als het regent. Zelfs voor een 4wd auto. Om 9:00 vertrokken, inmiddels is de weg aardig opgedroogd en goed te bereiden. We moeten 75 km en de eerste 15 gaan voorspoedig, iets te makkelijk...Dan stopt Frank opeens (hij rijdt voorop). Dwars over de weg staat er een vrachtauto, welke zich volledig vast gereden heeft in een stuk modder. Kan niet voor- of achteruit. Met man en macht zijn ze aan het scheppen om de modder weg te halen, maar helpt niet echt. Uiteindelijk komt er een tractor aan te pas (die ook stond te wachten om er langs te mogen) om hem er uit te trekken. Wij komen er zonder problemen doorheen, in z'n fourwheel drive low zetten en er rustig doorheen rijden. Wat een topauto's zijn dit. De Landcruisers komen werkelijk overal, doorheen. Zijn in middels wel weer een uur verder. Onderweg komen we nog wat slechte stukken tegen, maar allemaal geen probleem. En dan staan we weer stil, wederom een vrachtauto die zich volledig vastgereden heeft. We hebben weinig zin om te wachten en daarom gaat Frank maar kijken waarmee we kunnen helpen. Sleepkabel aan de bullbar, even trekken en de auto staat weer op vaste grond. Maar we kunnen nog niet verder, zodra we deze er uit hebben, komt er nog een wagen en komt op dezelfde plek vast te zitten. Ook deze er maar op dezelfde manier uitgetrokken en nu kunnen we er langs. De route is prachtig, langs de hellingen van Mount Elgon, door de bossen, bananen plantages en kleine dorpjes. Er komt een enorm donkere lucht aanzetten, we vrezen het ergste. In de route van vandaag zit een stuk wat erg steil is, indien de weg nat is van de regen, is dit gedeelte niet te rijden. Frank heeft er al een keer vast gezeten. De enige optie is dan de auto aan de kant zetten, tent opzetten en wachten tot de weg weer droog is. Maar we hebben geluk, op een paar druppels na, blijft het droog. Onderweg worden we overal hartelijk begroet, continu hoor je 'hello, how are you' en de nieuwste is a love you Als de auto stil staat in een dorpje, dan komen er direct mensen op je af en iedereen wil een praatje met je maken. Iedereen langs de weg zwaait naar je, je krijgt zelf zowat een lamme arm van de hele dag terug zwaaien.
Bijna aan het einde van de weg, komen we in een dorpje (geen idee hoe het heet). Hier gaan we lunchen, volgens Frank hèt lunchgerecht van Uganda: rolex. Twee gebakken eieren met ui en tomaat op een chapatti, samen gebakken en dan opgerold. Moddervet, maar erg lekker. We zijn hier weer de attractie van de dag. 5 mzungi die langs de weg een lokaal gerecht bestellen. Dus al snel staat bijna het hele dorp om ons heen, om te kijken wat we aan het doen zijn.
Nog een klein stukje verder rijden naar Sipi, onderweg even geld gehaald ( we zijn nu miljonair) en naar onze campsite.
11/8/2016 abseilen!
Vlak naast de campsite is een enorme waterval, niet heel breed, maar ruim 100 meter hoog. En dat is het doel vandaag: langs de waterval abseilen. Na het ontbijt worden we opgehaald. Klein stukje lopen naar de waterval en vooral nog niet over de rand kijken, 100meter recht naar beneden is eigenlijk best wel heel hoog. Samen met ons loopt er een enorme groep ugandezen mee. Eerst gaat ėėn van hen alvast naar beneden om ons op te vangen als we aankomen. Inmiddels doen wij de klimgordels aan en krijgen handschoenen. Petra zit aan de andere kant van het dal foto's van ons te maken. Lang leve de telelens (zie facebook). Vanaf de top van de waterval heb je een fantastisch uitzicht richting het laagland. Onze begeleiders zijn druk bezig om alle touwen en haken te bevestigen, lijkt er op dat ze weten wat ze aan het doen zijn...wel zo prettig. En dan is het zover, we mogen naar beneden. Thijs gaat als eerste. Het engste is om over de rand te stappen, daar zit nog een buis waar je op moet gaan staan. En deze beweegt... heel fijn...
De eerste 20 meter ga je langs de rotswand naar beneden en dan ruim 80 meter hang je helemaal vrij. Je kan zelf de snelheid bepalen van je afdaling, daarnaast is er nog een 2e touw waarmee ze vanaf boven de snelheid kunnen controleren en gelijk ook als safety. Vlak langs de waterval naar beneden, met een subliem uitzicht over het dal en de berg, terwijl de adrenaline door je lichaam giert. Een ervaring om nooit te vergeten. Bijna beneden zit je zeer dicht bij de waterval en je wordt er dus natter van dan onder de douche staan. Een koude douche wel te verstaan. Het water komt met zoveel kracht naar beneden dat je amper adem kan halen door de wind die dit veroorzaakt.
Wat een ervaring! Onderaan de waterval stonden er 3 man op ons te wachten, oftewel een begeleider per persoon om de vreselijk stijle klim naar boven te maken. Wij op bergschoenen, zij op blote voeten. Maar was toch wel handig om af en toe een helpende hand te krijgen, aangezien de hele klim kletsnet en spekglad was.
Maar de dag is nog niet voorbij, direct hier achteraan gaan we nog een tocht lopen met een gids naar de andere watervallen. In totaal zijn er hier 3 enorme watervallen, vlak achter elkaar. We lopen tussen de bananenbomen en koffie planten naar de waterval en via dorpjes weer terug. De gids verteld van alles ver wat we tegenkomen, maar ook over de volken/tribe/clan/familie structuren in Uganda, over trouwen (hoeveel koeien kost een vrouw) en het leven in het land.
Bij de 3e waterval kan je via een grot achter het neerstortende water komen.
De rest van de middag bij de tent zitten relaxen, terwijl Frank de auto's aan het nakijken is.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
