1/8/2016 bushcamp

1/8/2016
We kunnen vandaag weer lekker rustig opstarten, slechts 130 km voor de boeg. De laatste dag over asfalt. We rijden richting Samburu National Park. Onderweg wat gedronken en bij een markt wezen kijken. Het idee is om ergens in de buurt van het NP een bushcamp op te zetten. Al snel een fraaie plek gevonden, stuk van de weg af door de bush rijden en een mooie open plek gevonden. De vraag is nu hoe snel de locals ons gevonden hebben... Stoelen en tafel neergezet en geluncht, vlak daarna komen er een stel geiten kijken. Nu kan het niet meer lang gaan duren voordat er wat jongetjes komen kijken. En dat klopt, binnen het uur na onze aankomst komen de eerste jongetjes er aan en dat worden er steeds meer. Wij zitten gewoon lekker te lezen en te kletsen en zij staan er van afstand naar te kijken. Na verloop van tijd worden ze steeds dapperder en komen steeds dichterbij. Op het laatst hangen ze letterlijk over de rugleuning van petra d'r stoel, maar is niet storend. Dan komt er opeens en volwassen man aan en dan zijn de kinderen direct verdwenen. Achter de kudde geiten aan, die inmiddels al doorgelopen zijn. Dat horen ze te doen en duidelijk is dat ze aardig op hun donder krijgen dat ze bij ons rond rondhangen.
We hebben nu even rust. Tegen 17:00 gaan we wat hout verzamelen voor het kampvuur. Maar nu komt er een volwassen man op ons af, vraagt wat we van plan zijn. Hij begint een heel verhaal dat het gebied van het dorp is, dat het gevaarlijk is om hier vannacht te blijven vanwege de leeuwen. De quote van de dag is van Frank als reactie op het leeuwen gevaar: 'I have never been eaten by a lion'. Daarna was het gevaarlijk vanwege een buurdorp. Uiteindelijk komt het er op neer dat ze geld willen hebben. We besluiten om alles maar in te pakken en een andere plek te zoeken. Laten we maar voorkomen dat er gezeur gaat komen. Frank weet nog een mooie plek vlakbij. Iets verderop van de hoofdweg af en een fantastische dirt road op, heerlijke wasbord weg. Flink stuiteren dus. Alleen het lijkt er op dat hier ook wat aan de hand is, overal in het gebied lopen militairen rond. Ook hier niet echt een goed idee om een bushcamp op te zetten. Dan maar richting het dorp rijden. Uiteindelijk in een manyatta vlak buiten het dorp terecht gekomen. Hier wonen alleen Samburu vrouwen en kinderen. Midden in de manyatta mogen wij onze wagens neerzetten. De jongens gelijk voetballen met de kinderen uit het dorp, daarna de grote ballonnen opblazen en uitdelen. Een grote krioelende massa kinderen om onze jongens. Prachtig om te zien. Wij zijn hier duidelijk de grote attractie in het dorp, steeds komen er nieuwe mensen kijken.
Na het eten nog even eenrondje gelopen, het hele dorp lijkt in rust. Maar achter elk hutje zit een groepje mensen. We mogen in 1 van de huizen (hut is een betere benaming) binnen kijken. Piepklein, 2 bedden voor 7 mensen. Onze schuur is groter en degelijker...
Overal horen we in het donker de kinderen spelen met de ballonnen. Eens kijken hoeveel er morgen nog heel zijn.