We hebben weer WiFi

20/07/2017 Porto Esperanza
Om 6:00 komt Stijn mij wakker maken. Hij wil naar het plein om even met z'n vrienden te appen. Is nog onzeker of vanavond dit wel kan en dan is het waarschijnlijk ook te laat om nog iemand te spreken (6 uur tijd verschil). Op het plein aangekomen zijn we duidelijk niet de enige die op dit idee gekomen zijn. Tegen 7 begint het licht te worden en weer terug naar de Casa. We hebben afgesproken om rond 7:15 te ontbijten. We willen op tijd op de fiets zitten, voordat het echt warm wordt.
Op dit tijdstip zie je dat de Cubanen ook op weg zijn maar hun werk. Dit gebeurt in alles wat kan rijden: mooie oude Amerikanen, oude Lada's, tractor met aanhangwagen, vrachtauto met laadbak vol mensen, paard en wagen, iets wat nog het meeste weg heeft van een paardentram, fiets etc. Als je er in kan zitten of iets aan kan hangen om mensen te vervoeren, dan gebeurt dat ook. Wij slalommen er met onze fietsen tussendoor. De navigatie app die we gebruiken (maps.me) kan je kiezen tussen auto of fiets als vervoermiddel. Vandaag voor de fietsroute gekozen....maar al snel tot de ontdekking gekomen dat dat niet helemaal handig is. Vlak buiten het dorp moeten we een zandpad op, welke al snel veranderd in een enorme modderbende. Besloten om toch maar de andere route te nemen... De afstand valt mee, kleine 30 km. Alleen wel de hele weg berg op en berg af.
Aangekomen in Porto Esperanza, de Casa ligt direct aan het water met uitzicht over de haven. Dit klinkt groter dan het is, is een afgezet stuk waar een stuk of 20 bootjes liggen. De plaats is het beste samen te vatten als een slaperig dorp. Er gebeurt hier niets en is ook niets te zien. De Casa heeft een enorm terras op de 1e etage. Daar heerlijk zitten relaxen en van het uitzicht genoten. 's Avonds wordt er daar voor ons gekookt. Een overvloedige, heerlijke maaltijd. Paella met krab, fruit, patat, soort chips en het hoogtepunt een enorme schaal met verse kreeft. Zalig! Zoveel dat we het niet eens op konden krijgen.

21/07/2017 Palma Rubia
Wederom op tijd opgestaan, moeten vandaag wat verder fietsen. We hadden een leuke route langs de kust in gedacht (fiets route op de navigatie), maar deze werd ons afgeraden door de eigenaresse van de Casa. Die route is een groot deel onbegaanbaar of zelf helemaal weggeslagen. Dan maar een andere, is alleen 10 km langer. Bijna 50 te gaan vandaag. We volgen de asfaltweg, maar opeens geeft de nav aan dat we een zijweg in moeten. Wat we gehoorzaam doen, je vertrouwd blindelings op dat ding. Al snel gaat het asfalt over op gravel, zand en vooral kuilen. Maar met deze mountain bikes zonder problemen te doen. De weg slalomt bijna 15 km door de bossen, met afwisselend een prima zandweg tot stenen met kuilen. Voordeel is dat je geen verkeer tegen komt. Al hebben er zo te zien wel veel koeien gelopen.
Na de 15 km komen we weer op een gewone weg, welke we volgen tot aan Palma Rubia. Onderweg nog een kola (ja, met een k) gedronken. Ons eerste wisselgeld in CUP gekregen. Ook de goedkoopste kola tot nu toe 2,5 cuc voor 4.
Tegen 12 aangekomen. We stonden even stil om te kijken hoe de Casa ook al weer heet. Blijkt dat we er al voor staan. We hadden een dorp verwacht, maar is een straat waar af en toe een huis staat. De straat komt uit bij een pier waar je met de boot naar Cayo Levisa gaat. Dat is het enige doel waarom je hier komt. Dat staat voor morgen op het programma.
Ook hier spreekt iedereen alleen maar Spaans. Maar met handen en voeten en een paar woorden die je kent, kom je toch een aardig eind. Ze doet onze was, maakt eten voor ons vanavond, we weten hoe laat morgen de boot gaat.
We zaten lekker te lezen op de veranda, komt ze langs met een vraag. Ik hoor caballo. Begrijp er uit dat ze vraagt of we vanmiddag willen paardrijden. Eigenlijk wel een goed idee. Strand is hier niet in de buurt en hele middag stil zitten, hebben we ook geen zin in. Dus her wordt weer paardrijden. Tegen 17:00 komt er iemand met 4 paarden bij de Casa. We gaan richting de bergen, door bos en landbouw gebieden. Hij spreekt nauwelijks Engels, is dus weer met handen en voeten communiceren. Maar dat lukt aardig. Doel is een rivier, waar we ook kunnen zwemmen. Na bijna 2 uur komen we daar aan. Blijkt een poel in de rivier te zijn, niet groot, maar heerlijk koel. Aangezien we niet van te voren wisten dat je kon zwemmen, hadden we geen zwemspullen bij ons. Maar met korte broek kan je ook zwemmen. Was daarna alleen wat plakkerig op het zadel. Na een uur of 3 weer terug bij de Casa. Snel douchen, want het eten staat al klaar. Wederom een heerlijke maaltijd met kip en kreeft. Geen straf om hier morgen weer te eten.

22/07/2017 Cayo Levisa
Na een voortreffelijk ontbijt, lopen we naar de veerboot naar Cayo Levisa. De enige reden waarom je hier komt is dit eiland. Boot kaartje is gelijk inclusief lunch en 2 drankjes. Benieuwd wat we gaan krijgen. Het is een heel klein eiland, paar honderd meter lang en nog geen 100 m breed. De zuidkant, waar je aankomt, is allemaal mangrove bos. Maar eenmaal aan de andere kant van het eiland is dit een prachtig bounty eiland. Hagelwit strand, palmbomen en een prachtige zee...die heel warm is. Op het eiland is 1 hotel en 1 restaurant. Daar krijgen we onze lunch, een buffet. Geen culinair hoogstandje, maar goed genoeg. We zijn hier uiteindelijk voor het strand. En dat is onovertroffen.
Om 17:00 gaat de enige boot weer terug, dus geen keuze probleem wanneer je weer terug wil gaan.
In de Casa is er weer voor het eten gezorgd. En dit is wel heel goed, een stuk van een enorme vis en kreeft. Prima afronding van een heerlijke dag.

23/07/2017 Bloed, zweet en tranen
Vandaag is opa/vader/schoonvader jarig. Wordt 90! Tijdens het ontbijt even gebeld. Het wordt vandaag een zware dag, 75 km naar Soroa. Maar dat het zo zwaar zou worden, hadden we niet kunnen vermoeden. De eerste 40 km volgen we de kustlijn. We hadden gehoopt dat dit redelijk vlak zou zijn. Dus niet... het hele stuk was heuvel op heuvel af. We weten nu tenminste wel waarom er zoveel versnellingen op de fiets zitten. En je hebt ze allemaal nodig! In Baya Honda pauzeren we even. We zijn bijna op de helft, tijd om ergens wat te gaan drinkend. Genoeg plekken te vinden, maar die hebben niet wat we willen. Wel ijs (geen goed idee), broodjes en aanmaak limonade. Maar aan de overkant zien we een gevel waar alles potdicht zit. Volgens mij is het iets wat op een supermarkt moet lijken. En inderdaad, een vrijwel lege winkel...maar er staat wel een koelkast met ijskoude cola. En laat dat nu net het enige zijn waar we naar op zoek zijn. Bijkomend voordeel, ook nog eens heel goedkoop (2 cuc voor 4 cola). Iets voorbij Baya Honda, slaan we rechtsaf. Maar nu begint het dus echt te klimmen. De eerste 40km waren hierbij een peuleschil. En die waren al zwaar. De laatste 35 km naar Soroa is voornamelijk bergopwaarts. Af en toe een stukje naar beneden, maar het volgde stuk moet je dan dubbel naar boven. Sommige stukken zo steil, dat het fietsen in de laagste versnelling niet eens meer lukte. Enige optie is dan afstappen en lopen . Gelukkig veel water meegenomen. Onderweg gepasseerd en heerlijke verse mango's langs de weg geplukt. Welkome verfrissing. In Soroa bij een restaurantje langs de weg gestopt (klinkt groter dan het is). Hebben z'n hele voorraad cola (2 stuks), appelsap (1x) opgedronken. Water en bier waren ruimer voorradig. Had wel erg lekkere sandwiches. Waren we wel aan toe na deze ...tocht.
De Casa is nog een klein stukje verder...eindelijk bergafwaarts!!!
Hele ruime kamers in een prachtige tuin.
Even heerlijk bijkomen. Maar dan gaat het bij mij en stijn toch weer kriebelen, ik wil toch wat zien. Een klein stukje fietsen, bergopwaarts :( , is een waterval. Daar wil ik naar toe. Tas met zwemspullen mee en we gaan met z'n 2en op pad. Klim naar boven valt mee, fietsen geparkeerd en naar de waterval gelopen. We zijn niet bepaald de enige. Hele families zitten vooral bij de eerste bassins. Met koelbox, vooral gevuld met bier en afgewisseld met rum. Wel heel gezellig, sfeer is heel ontspannen. Wij lopen verder naar de waterval. Omkleden en het water in. Heerlijk om even af te koelen en altijd leuk om onder een waterval te staan.

De weg terug naar de Casa is nu alleen naar beneden. Vooral heel hard!
Het eten wordt weer in de Casa verzorgt. Wederom heerlijk gegeten.