28+29/7/2013 Trekking

28/7/2013 en 29/7/2013 Trekking
Na een heerlijke nacht, gaat nu onze trekking beginnen.
Om 9:00 vertrokken...en op dat moment begon de regen ook. Maar ja, dat hadden we al verwacht. Dus paraplu en ponch waren binnen handbereik.
We beginnen weer op de boot, een uurtje varen naar Muang Ngoi. Deze plaats is alleen via de rivier te bereiken. De tocht over het water verloopt net als gisteren. De boot slalomt van links naar rechts over de rivier voor ons volkomen onduidelijk waarom, maar het heeft te maken met rotsen onder het wateroppervlak en stromingen. Maar het ziet er wel raar uit, als een dronkeman zigzag je over de rivier.
In het dorpje aangekomen, kregen we een introductie verhaal van de lokale gids. We konden uit 2 route, een makkelijke en een moeilijke. Eigenlijk gaf hij advies om de moeilijke niet te doen, in verband met de regen. In de droge tijd kan die route wel, maar in de regentijd is deze zeer glad en moeilijk begaanbaar. We hebben zijn advies maar opgevolgd. Nu de rugzakken op en de poncho's aan. Inmiddels ook wel een paar goede dingen over de regentijd gehoord: de rivier is beter begaanbaar ( in de droge tijd kan de boot vaak niet tot dit dorp komen), de rijstvelden zijn veel mooier. Deze zijn nu mooi groen. Je kan nu ook meer activiteiten zien op het land de boeren zijn nu bezig om de rijstvelden te onderhouden. In de droge tijd is dit een kaal landschap, met weinig actie. En als laatste voordeel van de regentijd, is het feit dat er meer soorten vers fruit beschikbaar is. Oa de ananas, mango en papaja zijn nu goed. In de droge tijd is er minder keus. Deze tijd van het jaar heeft gelukkig ook voordelen, ipv het bekendste nadeel: regen... En dat hebben we vandaag genoeg gekregen, maar eigenlijk geen last van gehad. Hele dag miezeren ipv een stortbui.
De tocht die we gelopen hebben, was werkelijk prachtig. Door de heuvels en over de smalle dijkjes van de rijstvelden. En het was vreselijk glibberig, lekker door de modder lopen. In het begin probeer je de ergste blubber te ontwijken en een beetje schoon te blijven, maar al snel hebben we door dat dat zinloos is.
Bij de eerste rivier die we oversteken hebben we nog keurig onze bergschoenen en sokken uitgetrokken om door het water naar de overkant te waden. Maar ook daar zijn we snel mee gestopt, gezien het aantal riviertjes waar we door moesten en de blubber daartussen. Dus bij de volgende rivier gewoon doorlopen, met je schoenen aan. Droogt wel weer....wanneer weet ik alleen nog niet. Na ruim een uur lopen komen we bij een grot aan. Hier heeft de gids wat meer achtergronden van de grot verteld. In deze grot hebben van 1962 tot 1972 17 families gewoond. Deze zijn gevlucht uit de dorpen in de omgeving vanwege de bombardementen door de Amerikanen. Dit wordt de Vergeten Oorlog genoemd. Tijdens de Vietnam oorlog, hebben de Amerikanen ook Laos zeer zwaar gebombardeerd, alleen hoor je daar nooit iets over. Gedurende 10 jaar hebben ze 12 uur per dag deze regio gebombardeerd. Dat komt neer op 300 ton explosieven per hoofd van de bevolking! Dit gebied ligt zo'n 150 km van de Vietnamese grens en hier hebben in de grotten communistische leiders verborgen gezeten. Ook de Ho Chi Min trail (smokkelroute van de vietcong in de oorlog) is hier net ver vandaan. Overal in de dorpjes zie je hier nog resten van clusterbommen liggen, deze worden nu gebruikt als bouwmateriaal, b.v. als een hek. Het advies is nog steeds om op de paden te blijven en geen onbekende voorwerpen op te pakken. Er gebeuren met name in de rijstvelden nog wel ongelukken bij het ploegen met onontplofte bommen.
Hierna weer verder gelopen door de rijstvelden. Rond 12:30 komen we in een klein dorpje aan. Hier staat een heerlijke lunchvoor ons klaar, welke we opgegeten hebben op een plek met een fantastisch uitzicht over de rijstvelden.
Na de lunch vervolgen we onze route, nu ook door stukken jungle. Inmiddels is het ook droog geworden. De poncho's kunnen uit, is wat minder warm. Er moeten in deze regio vele beesten zitten (beer, tijger, hert, eekhoorn, zwijn etc), maar die hebben besloten zich niet aan ons te laten zien. Maar de natuur is alleen al genoeg, van het ene mooie uitzicht punt naar de andere.
Rond 15:15 komen we aan in Ban Houaisene. Een piepklein dorpje, bewoont door 2 etnische stammen (lao loom en nog een). Hier hebben we ons geïnstalleerd op een soort veranda, met een paar stoelen en enkele hangmatten. Even bijkomen van de tocht en schone kleren aantrekken. Daarna heeft de gids ons het dorpje laten zien en een hoop uitleg gegeven over de stammen die er wonen. Ongelofelijk als je ziet hoe de mensen hier wonen. Bijna volledig zelfvoorzienend. Wat ze nodig hebben verbouwen of maken ze zelf. Nauwelijks handel, geen winkel etc. Stromend water alleen op een paar vaste punten in het dorp, geen elektriciteit. En ook geen bestrating, dus het hele dorp is in de regentijd een grote blubber partij. En laat het nu toch regentijd zijn... Je hebt het idee of je in het openlucht museum rondloopt van een dorp een paar honderd jaar geleden. Alleen hier leven de mensen nog steeds zo.... Iedereen is alleraardigst, geen enkele onvriendelijk reactie gekregen, iedereen vind het prima als je foto's maakt. Wij waren hier de attractie, overal kwamen de mensen naar ons kijken. Er loopt hier nl geen enkele andere toerist rond. Een hele bijzondere ervaring.
Maar de avond moest nog gaan beginnen.
Er zou die avond een 'baci' ceremonie zijn, waar we bij mochten zijn. Echter we wisten nog niet wat dit zou inhouden en zeker niet dat wij het middelpunt van deze ceremonie zouden zijn.
Om 19:00 werden we uitgenodigd om naar het huis van de Chief te komen. Hier zal de ceremonie plaatsvinden. Deze ceremonie wordt in de bergdorpen gedaan bij bijzondere gelegenheden, bv een bruiloft, als iemand weer beter is na een ernstige ziekte, als iemand vertrekt uit het dorp om te gaan studeren, maar ook het bezoek van een paar buitenlanders aan het dorp. Met deze ceremonie wordt je veel geluk, wijsheid, kracht etc toegewenst. We hadden verwacht dat het iets toeristisch zou zijn, maar dat was hier absoluut iet het geval. In dit dorp komen nauwelijks buitenlanders en je hebt echt de indruk dat het oprecht is.
We moeten in een kring gaan zitten,op onze knieën (au!) In het midden staat een laag tafeltje met een schaal met een complete gekookte kip (inclusief de kop...weten dus zeker dat het een kip is), een bord met wat fruit en 2 vaasjes met wat bloemen en katoenen touwtjes. Inmiddels zijn er ook een stuk of 15 mannen uit het dorp bij gekomen en we zitten nu met z'n allen rond het tafeltje. De ceremonie begint met een inzegening van de sjamaan. Hij verteld een heel verhaal in de taal van de Lao Loom (dat is de etnische stam waar we nu zijn). Nu krijgen we van al het eetbare op de tafel iets in onze handen, ik als eerste, dan Petra en daarna de jongens. Gelukkig hoeven we dit niet allemaal op te eten, een klein hapje is genoeg. Hebben maar de banaan gekozen, dat zag er het veiligste uit. Nu komt iedereen naar ons toe om een wit katoenen touwtje om onze pols te knopen. Iedere aanwezige moet dit doen en aan eind hebben we om beide polsen een hele bos met witte katoenen touwtjes zitten.hierbij worden allerlei wensen uitgesproken in het Lao Loom. Deze moeten minstens 3 dagen blijven zitten, dan mogen ze er af en moet je er minimaal een laten zittendit moet geluk brengen.
Hierna is de drank aan de beurt, er komt een fles LaoLao te voorschijn, ze noemen het whisky maar smaakt als een soort zelf gestookte obstler. Vraag maar niet naar het alcohol percentage...je kan er volgens mij ook erg goed mee ontsmetten. Petra en ik en de sjamaan krijgen allemaal een glas en dat moet in 1x achterovergeslagen worden. Ze wilden Thijs eerst ook geven, maar dat vonden we niet zo'n goed idee. Dit geheel wordt nog een paar keer herhaald, iedere keer met een andere aanwezig. Na 3 glazen vond ik het wel genoeg, dat was genoeg beleefdheid. De ceremonie is nu afgelopen, maar nu komt de Chief van het dorp naar ons toe. De Chief wordt elke 5 jaar gekozen uit de mannen van het dorp. Ieder doet dan een briefje in een pot om aan te geven wie de chief moet worden. Je kan je niet verkiesbaar stellen, als de meeste mensen op je stemmen ben je de Chief. Nu krijgen we een audiëntie gesprek met hem, ons voorstellen en we mogen hem allerlei vragen stellen over dorp. En onze gids er tussen als de tolk.
Na dit alles is het nu etenstijd. Ook hiervoor blijven we in het huis van de chief. Er wordt weer een ronde tafel voor ons neergezet, met allerlei gerechtjes erop. Dit is voor ons vieren, naast ons wordt er een lang kleed met schalen eten erop, op de grond gelegd waar alle andere aanwezigen gaan eten. Geen culinaire hoogstandjes, maar wel lekker.
Het laatste deel van de dag is nu aangebroken. We gaan nu richting ons slaap locatie. Dat wil zeggen in het stikkedonker (er is geen elektriciteit dus ook geen verlichting) met als verlichting een zaklamp, al glibberend door de modder richting een apart huisje voor ons. Dit is een traditioneel huis op palen,met een paar kamertjes. Hier kunnen de gasten van het dorp blijven slapen. Op de grond een flinterdun matras, een deken en een klamboe.
Slaap lekker !

29/7/2013
Uiteindelijk nog prima geslapen in ons harde bed. Maar de dag begint alweer vroeg. Om 6:00 vertrekken we, weer richting Muang Ngoi. Dit is ongeveer 2 uur lopen, weer door de rijstvelden, heuvels, blubber en riviertjes. In het begin probeerde je nog netjes te lopen, om alles nog een beetje netjes te houden. Maar al snel heb je door dat dat werkelijk zinloos is. Dus je loopt door enkel diepe modder en rivieren tot je knieën, zonder je nog druk te maken over je schoenen of broek. Er zitten hier wel veel bloedzuigers en daar hebben we dan ook veelvuldig kennis mee gemaakt ook dit went.Bij de laatste rivier even iets langer stopt om de ergste troep van je schoenen en kleding af te spoelen, zodat we weer een beetje toonbaar in het dorp aankomen. Daar in een restaurantje ontbeten en om 9:00 met de boot vertrokken naar Nong Kiau. Daarvandaan met een minibus naar Luang Prabang, gaat een stuk sneller dan met de boot. Dit was een kleine 4 uur ipv 8 uur varen.
We zitten weer in hetzelfde hotel als 2 nachten geleden. Hier stond de achtergelaten bagage weer keurig op ons te wachten. Direct de vieze kleren weggebracht naar een wasserij in de buurt (8000 kip = €0,80 per kg) en dan lekker het zwembad in!

Vanavond weer de stad in naar de nightmarket. Van het hotel gaat er een pendelbusje die om 19:00 uur brengt en je om 21:30 weer komt ophalen. Goed geregeld! Alleen regende het vanavond weer eens. Voordeel hiervan is dat het op de markt erg rustig was en de prijzen daardoor ook beter. Mits je natuurlijk wel goed onderhandeld. We hebben weer aardig ingeslagen: 2 tempel gongen, wat sleutelhangers, 2 armbandjes, 2 messen en een kataw bal. Heeft de regen toch weet een extra voordeel. Eindelijk ook weer geluktom geld te pinnen. De vorige keer had ik petra d'r pas bij mij en pas na 3x de pincode intoetsen kwam ik daar achter...inmiddels is de pas dus geblokkeerd. Handige actie. Vandaag lukte het wel met mijn eigen pas en mijn eigen pincode. We zijn weer miljonair...1 miljoen kip gepind (100 euro), meer pinnen kan niet. Maar is ook nergens voor nodig. We eten 's avonds meestal voor zo' n 120.000 tot 150.000 kip (12 tot 15 euro) met zijn vieren, incl drank.