Gibb River Road

08/08/2018
De wekker ging vroeg vandaag, 5:45
Maar deze keer alleen voor T, hij moest zich inschrijven voor een werkcollege. Thuis was dat om 00:00, hier dus om 6:00 ‘s morgens. Daarna weer lekker het bed in gedoken. Ook vandaag een relax dag. ‘s Middags een lang stuk over het strand gelopen, bijna 10 km over een prachtig breed en bijna verlaten strand.

09/08/2018
T had z’n wekker weer vroeg staan: vandaag inschrijven voor z’n laatste college. Voordeel is dat we nu allemaal wakker zijn.
Om 7:00 is alles ingepakt en vertrekken richting de Gibb River Road. Een weg dwars door de Kimberley’s, alleen begaanbaar in de droge tijd (nu dus). Eerste stop is Derby, de laatste plaats voor de GRR. We zijn er al om 9:00, dus eerst ontbijten. Daarna boodschappen doen voor een week, tank vol gooien en bij het Visitor Centre langs voor de laatste weg informatie. We hadden van de week van andere mensen gehoord dat de weg afgesloten is geweest, maar inmiddels is alles weer open. Mits je een 4wd wagen hebt...
Vlak buiten het dorp bij een Aboriginal Art Centre even rondgekeken, maar daarna snel weer verder.
Eerste stuk van de weg is nog asfalt, maar wordt al snel gravel. Mooie route, tussen de Boabs (Australische variant van de Baobab) door. Heel fotogeniek. Doel is Windjana Gorge National Park, ruim 2 uur rijden van Derby. Prachtige plek gevonden voor de nacht, op loopafstand van de Gorge. Zwemmen is hier niet aan te raden: stikt hier van de (freshwater) krokodillen. Niet zo groot en gevaarlijk als de salties, maar kunnen nog steeds 3 meter worden. We zien ze zowel in het water als aan de kant. De Gorge is prachtig, hoge rechte rotswanden, daar tussen de rivier die in midden een meertje vormt. Tegen zonsondergang lopen we er weer heen. Dan komen er grote vleermuizen vlak over het vliegen, die vervolgens door de krokodillen uit de lucht gegrepen worden. Thuis hier al over gelezen en op tv gezien...maar vandaag niet hier...Was nu een mooie zonsondergang.

10/08/2018
Na een rustig ontbijt, de spullen ingepakt en weer verder de GRR op. Doel is Mount Hart, ongeveer 2,5 uur rijden (130km). De gravel weg is goed, alleen veel ‘ribbels’. Geeft het effect van rijden over een wasbord. Hoe langzamer hoe meer je stuitert, dus vaart maken tot zo’n 80 km per uur. T heeft hier nog een stuk gereden.
We komen bij de afslag naar Mt Hart, een oprit van 50km! Weg is nog steeds goed, maar moeten nu door de eerste riviertjes heen. Maar niets lastigs tegengekomen. Bij Mount Hart Wilderness Station een kampeerplek geregeld en daarna doorgereden richting Matthew Gorge. Hier de auto neergezet en de rivier gevolgd naar Dolorite Gorge. Klauteren over de rotsen en daarna lekker zwemmen in de rivier/meertje. Hier zitten als het goed is geen krokodillen. Verderop bij de camping is de rivier breder en dieper, daar zitten ze wel en daar kunnen we dus niet zwemmen.
Terug naar de auto en nog wat verder het gebied in gereden. Hier heeft S een stukje gereden, tot we bij een diepe en brede rivier kwamen. Toen heb ik het maar weer overgenomen.
Zonsondergang was onbeschrijfelijk mooi. Knal rode zon, welk effect vertrekt werd door de rook op de achtergrond. Rook vanwege de vele bushfires. Brand gevaar is vrij hoog en onderweg kom je steeds stukken tegen die afgebrand zijn.
Tijdens het eten, kregen we nog bezoek van een stel Walibi’s.

11/08/2018
Verder de Gibb River Road op. Stijn heeft in het begin een stuk gereden van de ‘oprit’ van 50 km naar de weg. En hij heeft zijn eerste rivier overgestoken. Na een half uur rijden hebben we de eerste stop al bereikt: Lennard Gorge. Eerst een wat ruwer stuk op en door wat water heen om de parkeerplaats te bereiken. Daarvandaan een 45 minuten lopen naar de Gorge. Gebied was recent afgebrand, dus lopen door een zwartgeblakerde omgeving. Best wel apart. De Gorge viel wat tegen, je kon alleen een hoog uitzichtpunt bereiken. Daarna weer terug naar de auto, klein uurtje naar de volgende stop: Bell Gorge. Hier zijn we duidelijk niet de eerste. Staan meerdere auto’s en zelfs 2 bussen. Waar komen ze vandaan? Onderweg kom je nauwelijks iemand tegen, maar iedereen verzameld zich duidelijk op dezelfde plekken. Hier is het een klein stukje lopen naar een waterval, met zowel aan de bovenkant als de onderkant een meertje. Schitterend! Daarna even klauteren naar de onderkant en daar heerlijk gezwommen.
Voordeel van vroeg opstaan is, dat je een lekker lange dag hebt. Rond 14:00 waren we weer bij de auto en besloten iets verder te rijden dan we eerst van plan waren. We gaan naar Mt Elizabeth station (een station is de Australische benaming van een hele grote boerderij. Grootste in de regio hier is 10.000 km2 !). Onderweg bij een roadhouse nog even getankt. Overal waar het kan, de tank gelijk vullen. Je weet nooit wanneer de volgende komt, ondanks de hoge diesel prijs (2,05 i.p.v. 1,57). Kan zo een paar honderd km tussen zitten en het verbruik op de gravel in 4wd is een stuk hoger.
Mooi plekje gevonden, uitzicht op een stel Walibi’s en papegaaien in de bomen.

12/08/2018
Overdag is het heerlijk warm, boven de 30 graden...maar de nachten zijn aardig koud. Vannacht tegen de 10 graden. Gelukkig een dikke slaapzak.
Maar zodra de zon er weer is, wordt het direct weer aangenaam warm.
‘s Avonds rond 21:00 is de camping doodstil en gaan de meesten al slapen, maar dat staat tegenover dat je bij het eerste licht (6:00) al gerommel begint te horen. Om 7:00 is eigenlijk iedereen wakker en druk bezig met ontbijten of spullen inpakken. Iedereen is hier met een terreinwagen met een tent, een enkeling met een speciale outdoor aanhanger (vouwwagen/caravan) en de meesten voor 1 nacht. Dus opstaan, koffie, ontbijt, inpakken en rijden. Allemaal ervaren kampeerders, volledig zelfvoorzienend met allerlei creatieve opbergmethodes, om zo efficiënt mogelijk te werken.
Eerste trip vandaag is op het terrein van Elizabeth station. Naar een waterval, 10 km verderop. Maar dit was dan wel een uur rijden op iets dat nauwelijks een weg te noemen was. Stuiteren van de ene rots naar de andere. Kan je wel goed zien hoeveel zo’n landcruiser eigenlijk kan hebben. En leuk om te doen! Waterval en het meertje was prachtig. Lekker gezwommen en de aboriginal tekeningen gezocht (en gevonden) op de rotswanden bij de waterval.
Terug naar de auto lopen en weer een uur terrein rijden. YES!
We rijden een uur of 2, naar Ellenbraer Station. Mooie campsite, heet water middels een donkey (houtvuur onder een tank met water).
‘s Avonds een kampvuur gemaakt (hout onderweg al meegenomen) en 30 seconds gespeeld en de planning voor de komende dagen gemaakt.


13/08/2018
Rivier overgestoken
Naar El Questro - heel druk, toeristisch. Terug gegaan naar Home Village Station.
Lekke band: geëxplodeerd
Even hulp gekregen
Mooie plek, band vervangen (400$)
Tegen zonsondergang met een helicopter over het gebied gevlogen. Achtergrond de Cockburn Mountainswe vervolgens

We vervolgen onze tocht over de GRR. Inmiddels zijn we ok het oostelijke deel aangekomen. Hier is minder te zien, veel enorm grote vee boerderijen (honderden of zelfs duizenden vierkante km groot). Je ziet ze alleen niet, af een toe een zijweg met een bord. Wat je wel overal ziet is loslopende koeien. Die lopen allemaal vrij rond. Op de weg daarom goed opletten, ze staan namelijk ook midden op de weg. En je remweg op de gravelwegen met deze zware auto is enorm....
We komen aan bij de Pentacoast River, de breedste rivier oversteek op de route. En hier niet eerst uitstappen en kijken hoe diep het is...hier zitten salties... Rivier is ongeveer 50cm diep en zo’n 100 meter breed. Maar is prima te doen. Hierna nog een klein stukje naar El Questro, het doel van vandaag....toch maar niet. Was bekend dat dit een grote Station was met veel toeristen. Maar ze komen hier per bus aan... Is ons te toeristisch en te georganiseerd. Alleen even de tank weer gevuld met pererdure diesel en besloten om een stukje terug te rijden naar een station die we onderweg al gezien hadden. Voor Australische begrippen heel dichtbij, slechts 50km rijden. En dan opeens een enorme knal en een hoop geratel. Klapband. En wat voor een, de hele band is geëxplodeerd, is helemaal niets van over. Eens kijken of we nog een band kunnen wisselen. Elke auto die langskomt stopt even, om te vragen of we hulp nodig hebben. Na een half uur rijden we weer, nog 10 km naar Home Valley Station. Dit ziet er een stuk beter uit, ook groot maar niet zo’n spektakel als bij El Questro.
Mooi plekje gevonden, nieuwe band geregeld (400$ !! Ze weten dat je niet zonder kan) en ons trip voor de zonsondergang geregeld. We gaan met een heli op pad. Prachtige vlucht over de Cockburn Range (bergrug met loodrechte rotswanden) en de Pentacoast River. Schitterende vergezichten, vanuit een spectaculaire locatie. Wat een ervaring.